Het Amsterdamse Studentencorps, bekend van het lichamelijke geweld en onverfijnde uitspraken

Ik ben net Youp van ’t Hek. Zet mij in een trein naar Parijs en ik krijg een grijns van oor tot oor. Ik droom dat de bebaarde man naast me een groot kunstenaar is op een tochtig zolderkamertje bij de Sacré-Coeur. Dat die chique mevrouw daar tegenover van adel is, maar wel haar juwelen naar de lommerd zal moeten brengen als ze niet snel een erfenisje krijgt. En dat ikzelf op elke straathoek in Parijs het geluk zal gaan vinden. Le Bonheur. Of La Bonheur, dat weet ik niet.