Het voelde spannend in de Kwade Hoek waar vroeger vissersboten vergingen

Ja, het is alweer november, dus het hoort erbij. Maar de eerste echte kou, de duisternis, hakt er bij mij altijd in. Normaal rijd ik dan graag met zijn allen naar zee, want van het vergezicht op de oneindigheid, en daar achter verre landen, word ik van binnen vanzelf weer warm. Heb dat ook altijd als ik op de kade voor Hotel New York naar het Westen de rivier af tuur. Zal wel te maken hebben met de wens om nooit gekooid te worden. Dat je altijd weg wil kunnen.