‘Turks Fruit’, riep ze. ‘We zijn nu dat stel uit Turks Fruit’

We hadden een feestje. In het Vroesenpaviljoen. Over het schuim van de biertjes heen tuurde ik steeds weer het omliggende park in. Want daar vierden honderden mensen hun eigen feestjes en dat zag er uit zoals het leven hoort te zijn. Blije groepjes mensen op kleedjes met koelboxen, picknickmanden en muziek, soms levende, meestal uit kleine boxen.